Adres sormaya korkuyorum, her köşe başında senin emrinde bir sokak tabelası var. Sözde bilmem ne caddesi özgürlük sokak numara bilmem kaç… Ama ben geçtim daha önce buradan, hatırlıyorum.
Yangından mal kaçırır gibi, bir çocuk koşarak geldi yanıma, kirli yüzü, temiz bir gülüşü vardı. Dudakları soğuktan çatlamış, gözlerinden çenesine kadar inen beyaz çizgileri vardı, belli ki ağlamış evvelce.
Ellerinde balonlar vardı, özgürlük için can atan, ama ipleri çocuğun elinde balonlar. Balonların özgürlüğü müydü çocuğun ellerinde tutsak, yoksa çocuk muydu özgürlüğü birkaç balona satılan bilemedim gerçi. O sırada başka bir çocuk, annesinin sımsıkı tutan ellerinde oldukça özgür göründü gözüme, yine de gözünü balonlara dikti. Birkaç kuruş özgürlük tutuşturdu çocuğun annesi bizimkinin avcuna, kırmızı bir balon alıp gittiler. Güldü bizimki.
Az ileride bir genç bir kız, başını ellerinin arasında işkence gibi kıstırmış, bir şeyler sayıklıyor, burnunu çekiyor, tam alıp gidecek başını buralardan, bir hıçkırık; bizimki yine kapanıyor içine. Dudaklarını ısırıyor, bir acıyı bir başka acıyla unutmak istiyor, sonra ceplerinden bir sigara çıkarıp yakıyor.
Sonra tüm sokağı inleten bir kahkaha duyuyorum hemen sağımda. Küfrün vücut bulmuş haliyle, dar paçalı pantolonu ile bir genç, hemen onun yanında gerçek yüzünü saklayan, kalın rujlu bir kız geçiyor yanımdan.
Ruj lekeli bir izmarit, filtresi çiğnenmiş bir izmaritin yanına düşüyor. Ben bir hıçkırık daha duydum ki, iki izmaritin de külleri sönüverdi.
Yağmur olsa kıskanırdı yere düşen gözyaşını. Bulut olsa imrenirdi gözlerine.
Kirpiklerini kenetledi, ama hiçbir gözyaşı tanımadım ki ben, özgürlüğüne kelepçe vurulsun. Bir çocuğun uçan balonlarına sahip çıkabilirdim, bir sigaranın dumanına hükmedebilirdim, bir serserinin küfrüne mani olabilirdim belki, belki oldum da. Ama hiçbirinin gözyaşı, özgür müyüm diye sormadı bile.
Ben bu sokağı çok iyi bildim de, seni burada hiç görmedim.
Commentaires